การเป็นดาราหรือนักแสดง AV นั้น กลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วที่ญี่ปุ่น ยิ่งถ้าดาราคนนั้นสามารถผลักดันตัวเองให้ติด TOP 10 ของหนังเอวีแล้วล่ะก็
งานก็หลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสายและเธอจะได้รับคำชมจากเพื่อนๆ
แน่นอนรายได้มหาศาลก็ตามมาด้วยเช่นกัน แล้วแบบนี้จะทนร่ำเรียนไปทำไม?
จบมาแล้วจะมีงานทำหรือเปล่าก็ไม่รู้หรือต้องเดินเตะฝุ่นไปวันๆ
การสมัครงานก็ไม่ใช่เรื่องง่าย บวกกับเศรษฐิจกิจในญี่ปุ่นเริ่มตกต่ำลง เงินทองหายากขึ้น คนตกงานเป็นว่าเล่น
พอเห็นเพื่อนเข้าวงการนี้แล้วได้ดี มีชีวิตที่หรูหราขึ้น ใครจะไม่อยากทำตามบ้าง เผื่ออาจโชคดีแบบเพื่อน
เด็กสาวญี่ปุ่นหลายคนเลยเลือกเข้าวงการนี้อย่างเต็มใจเพราะเป็นงานที่สบายและผลตอบแทนสูง….
ไม่ว่าเราจะเดินไปทางไหนในญี่ปุ่น โดยเฉพาะที่โตกียว มักจะเห็นหนุ่มสาวญี่ปุ่น
หรือแม้กระทั่งนักเรียนไฮสคูล มีแบรนด์เนมอย่างใดอย่างหนึ่งติดตัวอยู่เสมอ
เครื่องสำอางค์แบรนด์นำเข้า กระเป๋าแพงๆ หรือโทรศัพท์ยี่ห้อดัง
หันไปถามคนญี่ปุ่นข้างๆ “ไหนว่าคนญี่ปุ่นชาตินิยม ทำไมใช้แบรนด์นอกกันเยอะจัง”
………… ” ชาตินิยมมันก็อยู่ในสายเลือดของคนญี่ปุ่นอยู่แล้วล่ะ
ส่วนที่นิยมแบรนด์นอกนั้น มันก็เป็นค่านิยมอีกทีหนึ่ง
คนญี่ปุ่นเวลาทำอะไรก็ชอบทำตามกัน ถ้าเพื่อนในกลุ่มมีก็ต้องมีบ้าง
ถ้าทำตัวไม่เหมือนเพื่อนในกลุ่ม ก็จะถูกกันออกไปอัตโนมัติ
การใช้แบรนด์นอกบอกถึงความหรูหรา ผู้ดี ตามสไตล์แบรนด์ที่ถือ
จริงๆมันก็ไม่เกี่ยวกันหรอก แต่มันเป็นค่านิยมของสังคม ก็เท่านั้นเอง”……
เมืองหลวงของญี่ปุ่นเคยได้แชมป์ ค่าครองชีพสูงที่สุดในโลก
แค่ในย่านฮาราจุกุ พื้นที่เท่าแมวดิ้น ปาไปตั้งหลายล้านเยน
ก๋วยเตี๋ยวบ้านเราชามละ 35-40 บาท ยังบ่นกันว่าแพง
แต่ที่ญี่ปุ่นแค่บะหมี่ชามเดียวเกือบ 800 เยน (ประมาณ 250 บาท)
เพราะฉะนั้นเลยทำให้ข้าวของ ทุกสิ่งอย่างในญี่ปุ่นแพงตามไปด้วย
โดยเฉพาะสินค้านำเข้า แบรนด์เนมต่างๆ ราคาถูกซะเมื่อไหร่
บางคนรายได้ไม่มากหรือยังไม่มีรายได้ พอที่จะตอบสนองความอยาก
ความหรูหรา ฟู่ฟ่า ลำพังเงินเดือนพ่อแม่ก็คงจะจ่ายไม่ไหว
ที่จะเลือกซื้อของแบรนด์เนมราคาสูงขนาดนั้น เรียกง่ายๆ รสนิยมสูงแต่รายได้ต่ำ
เลยต้องมองหา ” ลำไพ่พิเศษ ” ซึ่งนั่นเป็นสาเหตุหลักๆที่ทำให้สาวญี่ปุ่นหลายๆคนหันมาเป็นนางเอก AV
หรือบางคนทำเพราะประชดชีวิตก็มี (แต่นั่นก็เป็นส่วนน้อย)
หลายคนเลือกใช้เส้นทางนักแสดง AV เพื่อเข้าสู่เส้นทางวงการบันเทิง
หรือดารานักแสดงที่ผันตัวเองมาเป็นนางเอก AV ก็มีเช่นกัน
…….เพราะสุดท้ายจุดมุ่งหมายเดียวกันก็คือ ” เงิน ”
มาถึงในเรื่องของการจะเข้ามาเป็นนักแสดง AV
ก่อนจะเปิดกล้อง ผู้จัดก็ต้องมาวางแพลนกันก่อน พล๊อตเรื่องจะเป็นแบบไหน มี Stories
เรื่องราวไหม อุ๊ย!!…โดยโจรวิ่งราวกระเป๋า มีพระเอกเข้ามาช่วยเกิดประทับใจ ชวนกันไปโรงแรม
เอ๊ะ!!……เกี่ยวกันไหมเนี๊ย หรือมาถึงก็ตั้มๆๆใส่กันเลยก็ว่ากันไป
พล๊อตเรื่องสุดแสนจะประทับใจหรือดราม่าน้ำตาท่วมจอ
สุดท้ายยังไงก็ต้องจบที่ตั๊มๆกันอยู่ดี อะฮึ๊ยยย…….!!!
หลังจากตกลงคุยกันเรียบร้อย ขั้นตอนต่อมาเป็นการมองหานักแสดง
โดยเฉพาะ ” นางเอก ” ส่วนนางเอกที่จะมาแสดงเรื่องนั้น ทีมงานอาจติดต่อมาจากโมเดลิ่ง
ที่เป็นโมเดลลิ่งเฉพาะทางสายนี้ แต่ก็อย่างว่านะ นางเอกส่วนใหญ่ที่มาจากโมเดลลิ่ง
จะรู้งาน มีประสบการณ์ รู้หลักการแสดงและที่สำคัญ ” ค่าตัวแพง ”
แหม……ผู้จัดก็งบน้อย จ่ายเยอะก็สู้ไม่ไหว
ตัวเลือกรองลงมาก็เลยเป็น “หญิงสาวทั่วไป” คัดเลือกโดยการผ่าน ” แมวมอง ”
แมวมองจะคอยมองหาหญิงสาวที่หน้าตาตรงสเป็กของคอนเซ็ปเรื่องนั้นๆ
ส่วนใหญ่จะเน้น ขาว สวย หมวย เอ็กซ์ น่ารักใสๆ ยิ่งหน้าอกใหญ่ยิ่งดี
จากนั้นก็มีการแนะนำตัวเป็นกิจจะลักษณะ อยู่บริษัทอะไร พล๊อตเรื่องแนวไหน
และค่าตัวที่จะได้ สำหรับนักแสดงหน้าใหม่ ซึ่งได้รับค่าตัวถึง 1,000,000 เยน!!!
คิดเป็นเงินไทยคร่าวๆก็ประมาณ 330,000 บาท!!!
แม่เจ้า!! เงินเยอะขนาดนี้ ที่ญี่ปุ่นบางคนทำงานทั้งปียังหาไม่ได้ด้วยซ้ำ
แต่นี่ตั๊มๆๆกัน ชั่วโมง 2 ชั้วโมง ได้ตั้งล้านเยน!!
จึงไม่แปลกที่หญิงสาวบางคน จะเลือกทำงานด้านนี้โดยไม่ตะขิดตะขวางใจอะไร
ทั้งนี้ค่าตัวก็ลดหลั่งไปตามหน้าตา หุ่น และบทของเรื่องนั้นๆว่าเปลืองตัวมากน้อยแค่ไหนตามข้อตกลง
ฟังดูเหมือนง่ายแต่มันก็ไม่ง่ายซะทีเดียว ถ่ายเสร็จรับตังค์จบซะเมื่อไหร่
ไหนๆก็เข้าวงการนี้ไปแล้ว ก็ต้องโปรโมทตัวเองให้มีชื่อเสียงมากขึ้น
เพื่อที่งานและเงินจะได้ไหลเข้ามาเยอะๆ ในโซนชอปปิ้งแห่งหนึ่งในโตเกียว
จะมีโซนสำหรับ ” SEX” โดยเฉพาะ สาวๆก็จะมาโปรโมทเรื่องที่เธอแสดง
ด้วยชุดวาบหวิวสยิวกิ้ว บรึ๊ยยย….!!! ขนแขนมันแสตนอัพ!! หรือจะเปลือยหมด
ก็มิได้ขัดข้องใจแต่อย่างใด ลูกค้าอยากจะถ่ายซอกไหนมุมไหน นางจัดให้ได้
เพื่อให้จดจำใบหน้าและช่วยโปรโมทหนังให้อีกแรง โชว์พอให้จินตนาการว่าลีลาเธอแซ่บ
และเด็ดสะระตี่แค่ไหน ตามด้วยซื้อแผ่นหนังที่เธอเล่นไปเชิญชมต่อที่บ้านจร้า
ในบทก็ไม่ใช่จะมีแต่บทสมยอมเสมอไป ลูกค้าก็มีหลากหลายกลุ่ม
พวกแนวซาดิสม์ ชอบความรุนแรงก็มี ประมาณว่าโดน
ผู้ชาย 5 คนรุมโทรมข่มขืนผู้หญิงคนเดียว….แล้วจะไปทาบทามใครจะมาเล่นให้ล่ะ?
หรือต้องกล่อมแบบไหนก็คงไม่ใช่เรื่องง่าย ตั้ง 5 คนเลยนะ!!
แล้วบทแบบว่าโดนข่มขืน ทาบทามก็แล้ว กล่อมก็แล้ว
จนมาถึงการหลอกลวง เมื่อไม่ยอมก็ฉุดกันจริงๆเลย
โดนจริง เจ็บจริง สถานการณ์จริง…………………………..
ต้ามักจะเห็นโพสเตือนกันในกลุ่มนักท่องเที่ยวญี่ปุ่นบ่อยๆว่าในย่านชอปปิ้งใจกลางเมืองหลวง
หรือสถานที่สุ่มเสี่ยงในญี่ปุ่น เช่น ย่านอโครจร ผับ บาร์ โฮสต์ ทั้งหลาย
ไม่ควรที่จะเดิน “คนเดียว” หรือแม้กระทั่ง 2 คนก็ตาม เพราะอาจโดนแก๊งค์พวกนี้ “ฉุด”
ไปเล่นหนังแนวนี้ได้ โดยส่วนใหญ่เป็นหนังวิดีโอใต้ดินของพวกยากุซ่า
มากกว่านั้นก็อาจโดนทรมานด้วยวิธีต่างๆจนสาแก่ใจและฆ่าทิ้งก็เคยเกิดขึ้นมาแล้ว..
จะว่าเป็นธุรกิจขาวก็ไม่ใช่ จะเป็นธุรกิจมืดก็ไม่เชิง เพราะมันถูกกฎหมาย
เลยกลายเป็นธุรกิจสีเทาๆและเบื้องหลังมักมียากุซ่าคุมอยู่
แต่…ถึงจะเป็นงานที่ถูกกฎหมายในญี่ปุ่น ทว่าในสังคมจริงแทบไม่มีใครยอมรับ
หรือใครเคยทำก็ต้องปิดเป็นอดีตไว้ แม้แต่นักแสดงอย่าง “Maria Osawa หรือ มิยาบิ” ที่เคยโด่งดัง
ยังฝากเตือนและให้ข้อคิดไว้ด้วยว่า ” ถึงแม้นางเอกหนังเอวีจะได้รับการเอาอกเอาใจจากคนในวงการ
แต่ก็ไม่มีใครที่เคารพคุณจริงๆ แม้เธอจะผ่านผู้ชายมามาก แต่ก็ยังไม่เจอคนที่รักเธอจริงๆสักคน
นี่เป็นส่วนหนึ่งที่ต้าได้เอามาบอกเล่าสู่กันฟัง ยังมีรายละเอียดอีกเยอะแยะมากมาย
หลากหลายเรื่องราวเกิดขึ้นในแต่ละวัน เอาแค่นี้พอเนอะ ^^
เงินทองหรือชื่อเสียง สุดท้ายก็ไม่ใช่คำตอบของชีวิตเสมอไป
การใช้ชีวิตแบบพอเพียง ดำเนินชีวิตสติ ลดความอยากมี อยากได้ที่เกินตัว
เราจะรู้ว่า “ความสุข” และ “ความพอดี” อยู่ใกล้แค่นี้เอง.
ขอบคุณข้อมูล : Rita Lostprincess
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น